reenvidar - verbo
re·en·vi·dar pronominal; transitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
reenvido reenvidas reenvida reenvidamos reenvidais reenvidam
| reenvidava reenvidavas reenvidava reenvidávamos reenvidáveis reenvidavam
| reenvidei reenvidaste reenvidou reenvidamos / reenvidámos reenvidastes reenvidaram
| reenvidara reenvidaras reenvidara reenvidáramos reenvidáreis reenvidaram
| reenvidarei reenvidarás reenvidará reenvidaremos reenvidareis reenvidarão
| reenvidaria reenvidarias reenvidaria reenvidaríamos reenvidaríeis reenvidariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| reenvidar
| Gerúndio
|
reenvide reenvides reenvide reenvidemos reenvideis reenvidem
| reenvidasse reenvidasses reenvidasse reenvidássemos reenvidásseis reenvidassem
| reenvidar reenvidares reenvidar reenvidarmos reenvidardes reenvidarem
| - reenvida (reenvides) reenvide reenvidemos reenvidai (reenvideis) reenvidem
| Pessoal reenvidar reenvidares reenvidar reenvidarmos reenvidardes reenvidarem
| reenvidando
Particípio passado
reenvidado | reenvidada | reenvidados | reenvidadas |
|
Flexiona como : amar
|