interditar - verbo
					in·ter·di·tar transitivo 
| Indicativo | 
|---|
 
	| Presente
	 | Pretérito imperfeito
	 | Pretérito perfeito
	 | Pretérito mais-que-perfeito
	 | Futuro imperfeito
	 | Futuro perfeito (condicional)
 |  
interdito interditas interdita interditamos interditais interditam
 | interditava interditavas interditava interditávamos interditáveis interditavam
 | interditei interditaste interditou interditamos  /  interditámos interditastes interditaram
 | interditara interditaras interditara interditáramos interditáreis interditaram
 | interditarei interditarás interditará interditaremos interditareis interditarão
 | interditaria interditarias interditaria interditaríamos interditaríeis interditariam			
 |  | Conjuntivo / Subjuntivo
	 | Imperativo
	 | Infinitivo
	 | Outras formas
	
	 | 
|---|
 
		| Presente
		 | Pretérito imperfeito
		 | Futuro
		 | Afirmativo (Negativo)
		 | interditar
		 | Gerúndio
 |  
interdite interdites interdite interditemos interditeis interditem
 | interditasse interditasses interditasse interditássemos interditásseis interditassem
 | interditar interditares interditar interditarmos interditardes interditarem
 | - interdita (interdites) interdite interditemos interditai (interditeis) interditem
 | Pessoal  interditar interditares interditar interditarmos interditardes interditarem
 | interditando
	
 
 Particípio passado 
	
| interditado | interditada |  | interditados | interditadas |   
 |   
Flexiona como : amar adjetivo PP : interditado
 forma nominal : interdição
          |