italianizar - verbo
i·ta·li·a·ni·zar transitivo
| Indicativo |
|---|
| Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
italianizo italianizas italianiza italianizamos italianizais italianizam
| italianizava italianizavas italianizava italianizávamos italianizáveis italianizavam
| italianizei italianizaste italianizou italianizamos / italianizámos italianizastes italianizaram
| italianizara italianizaras italianizara italianizáramos italianizáreis italianizaram
| italianizarei italianizarás italianizará italianizaremos italianizareis italianizarão
| italianizaria italianizarias italianizaria italianizaríamos italianizaríeis italianizariam
| | Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
|---|
| Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| italianizar
| Gerúndio
|
italianize italianizes italianize italianizemos italianizeis italianizem
| italianizasse italianizasses italianizasse italianizássemos italianizásseis italianizassem
| italianizar italianizares italianizar italianizarmos italianizardes italianizarem
| - italianiza (italianizes) italianize italianizemos italianizai (italianizeis) italianizem
| Pessoal italianizar italianizares italianizar italianizarmos italianizardes italianizarem
| italianizando
Particípio passado
| italianizado | italianizada | | italianizados | italianizadas |
|
Flexiona como : amar forma nominal : italianização
|