desarreatar - verbo
					de·sar·re·a·tar transitivo 
| Indicativo | 
|---|
 
	| Presente
	 | Pretérito imperfeito
	 | Pretérito perfeito
	 | Pretérito mais-que-perfeito
	 | Futuro imperfeito
	 | Futuro perfeito (condicional)
 |  
desarreato desarreatas desarreata desarreatamos desarreatais desarreatam
 | desarreatava desarreatavas desarreatava desarreatávamos desarreatáveis desarreatavam
 | desarreatei desarreataste desarreatou desarreatamos  /  desarreatámos desarreatastes desarreataram
 | desarreatara desarreataras desarreatara desarreatáramos desarreatáreis desarreataram
 | desarreatarei desarreatarás desarreatará desarreataremos desarreatareis desarreatarão
 | desarreataria desarreatarias desarreataria desarreataríamos desarreataríeis desarreatariam			
 |  | Conjuntivo / Subjuntivo
	 | Imperativo
	 | Infinitivo
	 | Outras formas
	
	 | 
|---|
 
		| Presente
		 | Pretérito imperfeito
		 | Futuro
		 | Afirmativo (Negativo)
		 | desarreatar
		 | Gerúndio
 |  
desarreate desarreates desarreate desarreatemos desarreateis desarreatem
 | desarreatasse desarreatasses desarreatasse desarreatássemos desarreatásseis desarreatassem
 | desarreatar desarreatares desarreatar desarreatarmos desarreatardes desarreatarem
 | - desarreata (desarreates) desarreate desarreatemos desarreatai (desarreateis) desarreatem
 | Pessoal  desarreatar desarreatares desarreatar desarreatarmos desarreatardes desarreatarem
 | desarreatando
	
 
 Particípio passado 
	
| desarreatado | desarreatada |  | desarreatados | desarreatadas |   
 |   
Flexiona como : amar 
         |