enturvecer - verbo
					en·tur·ve·cer intransitivo 
| Indicativo | 
|---|
 
	| Presente
	 | Pretérito imperfeito
	 | Pretérito perfeito
	 | Pretérito mais-que-perfeito
	 | Futuro imperfeito
	 | Futuro perfeito (condicional)
 |  
enturveço enturveces enturvece enturvecemos enturveceis enturvecem
 | enturvecia enturvecias enturvecia enturvecíamos enturvecíeis enturveciam
 | enturveci enturveceste enturveceu enturvecemos enturvecestes enturveceram
 | enturvecera enturveceras enturvecera enturvecêramos enturvecêreis enturveceram
 | enturvecerei enturvecerás enturvecerá enturveceremos enturvecereis enturvecerão
 | enturveceria enturvecerias enturveceria enturveceríamos enturveceríeis enturveceriam			
 |  | Conjuntivo / Subjuntivo
	 | Imperativo
	 | Infinitivo
	 | Outras formas
	
	 | 
|---|
 
		| Presente
		 | Pretérito imperfeito
		 | Futuro
		 | Afirmativo (Negativo)
		 | enturvecer
		 | Gerúndio
 |  
enturveça enturveças enturveça enturveçamos enturveçais enturveçam
 | enturvecesse enturvecesses enturvecesse enturvecêssemos enturvecêsseis enturvecessem
 | enturvecer enturveceres enturvecer enturvecermos enturvecerdes enturvecerem
 | - enturvece (enturveças) enturveça enturveçamos enturvecei (enturveçais) enturveçam
 | Pessoal  enturvecer enturveceres enturvecer enturvecermos enturvecerdes enturvecerem
 | enturvecendo
	
 
 Particípio passado 
	
| enturvecido | enturvecida |  | enturvecidos | enturvecidas |   
 |   
Flexiona como : gerecer 
         |