esbarruntar - verbo
es·bar·run·tar intransitivo
| Indicativo |
|---|
| Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
esbarrunto esbarruntas esbarrunta esbarruntamos esbarruntais esbarruntam
| esbarruntava esbarruntavas esbarruntava esbarruntávamos esbarruntáveis esbarruntavam
| esbarruntei esbarruntaste esbarruntou esbarruntamos / esbarruntámos esbarruntastes esbarruntaram
| esbarruntara esbarruntaras esbarruntara esbarruntáramos esbarruntáreis esbarruntaram
| esbarruntarei esbarruntarás esbarruntará esbarruntaremos esbarruntareis esbarruntarão
| esbarruntaria esbarruntarias esbarruntaria esbarruntaríamos esbarruntaríeis esbarruntariam
| | Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
|---|
| Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| esbarruntar
| Gerúndio
|
esbarrunte esbarruntes esbarrunte esbarruntemos esbarrunteis esbarruntem
| esbarruntasse esbarruntasses esbarruntasse esbarruntássemos esbarruntásseis esbarruntassem
| esbarruntar esbarruntares esbarruntar esbarruntarmos esbarruntardes esbarruntarem
| - esbarrunta (esbarruntes) esbarrunte esbarruntemos esbarruntai (esbarrunteis) esbarruntem
| Pessoal esbarruntar esbarruntares esbarruntar esbarruntarmos esbarruntardes esbarruntarem
| esbarruntando
Particípio passado
| esbarruntado | esbarruntada | | esbarruntados | esbarruntadas |
|
Flexiona como : amar
|