ensedar - verbo
en·se·dar transitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
ensedo ensedas enseda ensedamos ensedais ensedam
| ensedava ensedavas ensedava ensedávamos ensedáveis ensedavam
| ensedei ensedaste ensedou ensedamos / ensedámos ensedastes ensedaram
| ensedara ensedaras ensedara ensedáramos ensedáreis ensedaram
| ensedarei ensedarás ensedará ensedaremos ensedareis ensedarão
| ensedaria ensedarias ensedaria ensedaríamos ensedaríeis ensedariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| ensedar
| Gerúndio
|
ensede ensedes ensede ensedemos ensedeis ensedem
| ensedasse ensedasses ensedasse ensedássemos ensedásseis ensedassem
| ensedar ensedares ensedar ensedarmos ensedardes ensedarem
| - enseda (ensedes) ensede ensedemos ensedai (ensedeis) ensedem
| Pessoal ensedar ensedares ensedar ensedarmos ensedardes ensedarem
| ensedando
Particípio passado
ensedado | ensedada | ensedados | ensedadas |
|
Flexiona como : amar
|