cornetear - verbo
cor·ne·te·ar intransitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
corneteio corneteias corneteia corneteamos corneteais corneteiam
| corneteava corneteavas corneteava corneteávamos corneteáveis corneteavam
| corneteei corneteaste corneteou corneteamos / corneteámos corneteastes cornetearam
| corneteara cornetearas corneteara corneteáramos corneteáreis cornetearam
| cornetearei cornetearás corneteará cornetearemos corneteareis cornetearão
| cornetearia cornetearias cornetearia cornetearíamos cornetearíeis corneteariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| cornetear
| Gerúndio
|
corneteie corneteies corneteie corneteemos corneteeis corneteiem
| corneteasse corneteasses corneteasse corneteássemos corneteásseis corneteassem
| cornetear corneteares cornetear cornetearmos corneteardes cornetearem
| - corneteia (corneteies) corneteie corneteemos corneteai (corneteeis) corneteiem
| Pessoal cornetear corneteares cornetear cornetearmos corneteardes cornetearem
| corneteando
Particípio passado
corneteado | corneteada | corneteados | corneteadas |
|
Flexiona como : arear
|