autogerir - verbo
au·to·ge·rir pronominal
| Indicativo |
|---|
| Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
autogiro autogeres autogere autogerimos autogeris autogerem
| autogeria autogerias autogeria autogeríamos autogeríeis autogeriam
| autogeri autogeriste autogeriu autogerimos autogeristes autogeriram
| autogerira autogeriras autogerira autogeríramos autogeríreis autogeriram
| autogerirei autogerirás autogerirá autogeriremos autogerireis autogerirão
| autogeriria autogeririas autogeriria autogeriríamos autogeriríeis autogeririam
| | Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
|---|
| Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| autogerir
| Gerúndio
|
autogira autogiras autogira autogiramos autogirais autogiram
| autogerisse autogerisses autogerisse autogeríssemos autogerísseis autogerissem
| autogerir autogerires autogerir autogerirmos autogerirdes autogerirem
| - autogere (autogiras) autogira autogiramos autogeri (autogirais) autogiram
| Pessoal autogerir autogerires autogerir autogerirmos autogerirdes autogerirem
| autogerindo
Particípio passado
| autogerido | autogerida | | autogeridos | autogeridas |
|
Flexiona como : ferir forma nominal : autogestão
|