subarrendar - verbo
su·bar·ren·dar transitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
subarrendo subarrendas subarrenda subarrendamos subarrendais subarrendam
| subarrendava subarrendavas subarrendava subarrendávamos subarrendáveis subarrendavam
| subarrendei subarrendaste subarrendou subarrendamos / subarrendámos subarrendastes subarrendaram
| subarrendara subarrendaras subarrendara subarrendáramos subarrendáreis subarrendaram
| subarrendarei subarrendarás subarrendará subarrendaremos subarrendareis subarrendarão
| subarrendaria subarrendarias subarrendaria subarrendaríamos subarrendaríeis subarrendariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| subarrendar
| Gerúndio
|
subarrende subarrendes subarrende subarrendemos subarrendeis subarrendem
| subarrendasse subarrendasses subarrendasse subarrendássemos subarrendásseis subarrendassem
| subarrendar subarrendares subarrendar subarrendarmos subarrendardes subarrendarem
| - subarrenda (subarrendes) subarrende subarrendemos subarrendai (subarrendeis) subarrendem
| Pessoal subarrendar subarrendares subarrendar subarrendarmos subarrendardes subarrendarem
| subarrendando
Particípio passado
subarrendado | subarrendada | subarrendados | subarrendadas |
|
Flexiona como : amar forma nominal : subarrendamento
|