arranjar - verbo
ar·ran·jar pronominal; transitivo
| Indicativo |
|---|
| Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
arranjo arranjas arranja arranjamos arranjais arranjam
| arranjava arranjavas arranjava arranjávamos arranjáveis arranjavam
| arranjei arranjaste arranjou arranjamos / arranjámos arranjastes arranjaram
| arranjara arranjaras arranjara arranjáramos arranjáreis arranjaram
| arranjarei arranjarás arranjará arranjaremos arranjareis arranjarão
| arranjaria arranjarias arranjaria arranjaríamos arranjaríeis arranjariam
| | Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
|---|
| Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| arranjar
| Gerúndio
|
arranje arranjes arranje arranjemos arranjeis arranjem
| arranjasse arranjasses arranjasse arranjássemos arranjásseis arranjassem
| arranjar arranjares arranjar arranjarmos arranjardes arranjarem
| - arranja (arranjes) arranje arranjemos arranjai (arranjeis) arranjem
| Pessoal arranjar arranjares arranjar arranjarmos arranjardes arranjarem
| arranjando
Particípio passado
| arranjado | arranjada | | arranjados | arranjadas |
|
Flexiona como : amar forma nominal : arranjamento, arranjo
adjetivo PP : arranjado
|