reouvir - verbo
re·ou·vir intransitivo; transitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
reoiço / reouço reouves reouve reouvimos reouvis reouvem
| reouvia reouvias reouvia reouvíamos reouvíeis reouviam
| reouvi reouviste reouviu reouvimos reouvistes reouviram
| reouvira reouviras reouvira reouvíramos reouvíreis reouviram
| reouvirei reouvirás reouvirá reouviremos reouvireis reouvirão
| reouviria reouvirias reouviria reouviríamos reouviríeis reouviriam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| reouvir
| Gerúndio
|
reoiça / reouça reoiças / reouças reoiça / reouça reoiçamos / reouçamos reoiçais / reouçais reoiçam / reouçam
| reouvisse reouvisses reouvisse reouvíssemos reouvísseis reouvissem
| reouvir reouvires reouvir reouvirmos reouvirdes reouvirem
| - reouve (reoiças / reouças) reoiça / reouça reoiçamos / reouçamos reouvi (reoiçais / reouçais) reoiçam / reouçam
| Pessoal reouvir reouvires reouvir reouvirmos reouvirdes reouvirem
| reouvindo
Particípio passado
reouvido | reouvida | reouvidos | reouvidas |
|
|