desmanilhar - verbo
des·ma·ni·lhar
| Indicativo |
|---|
| Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
desmanilho desmanilhas desmanilha desmanilhamos desmanilhais desmanilham
| desmanilhava desmanilhavas desmanilhava desmanilhávamos desmanilháveis desmanilhavam
| desmanilhei desmanilhaste desmanilhou desmanilhamos / desmanilhámos desmanilhastes desmanilharam
| desmanilhara desmanilharas desmanilhara desmanilháramos desmanilháreis desmanilharam
| desmanilharei desmanilharás desmanilhará desmanilharemos desmanilhareis desmanilharão
| desmanilharia desmanilharias desmanilharia desmanilharíamos desmanilharíeis desmanilhariam
| | Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
|---|
| Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| desmanilhar
| Gerúndio
|
desmanilhe desmanilhes desmanilhe desmanilhemos desmanilheis desmanilhem
| desmanilhasse desmanilhasses desmanilhasse desmanilhássemos desmanilhásseis desmanilhassem
| desmanilhar desmanilhares desmanilhar desmanilharmos desmanilhardes desmanilharem
| - desmanilha (desmanilhes) desmanilhe desmanilhemos desmanilhai (desmanilheis) desmanilhem
| Pessoal desmanilhar desmanilhares desmanilhar desmanilharmos desmanilhardes desmanilharem
| desmanilhando
Particípio passado
| desmanilhado | desmanilhada | | desmanilhados | desmanilhadas |
|
Flexiona como : amar
|