indinar - verbo
in·di·nar
| Indicativo |
|---|
| Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
indino indinas indina indinamos indinais indinam
| indinava indinavas indinava indinávamos indináveis indinavam
| indinei indinaste indinou indinamos / indinámos indinastes indinaram
| indinara indinaras indinara indináramos indináreis indinaram
| indinarei indinarás indinará indinaremos indinareis indinarão
| indinaria indinarias indinaria indinaríamos indinaríeis indinariam
| | Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
|---|
| Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| indinar
| Gerúndio
|
indine indines indine indinemos indineis indinem
| indinasse indinasses indinasse indinássemos indinásseis indinassem
| indinar indinares indinar indinarmos indinardes indinarem
| - indina (indines) indine indinemos indinai (indineis) indinem
| Pessoal indinar indinares indinar indinarmos indinardes indinarem
| indinando
Particípio passado
| indinado | indinada | | indinados | indinadas |
|
Flexiona como : amar adjetivo PP : indinado
forma nominal : indinação
|