alentecer - verbo
a·len·te·cer transitivo; intransitivo
| Indicativo |
|---|
| Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
alenteço alenteces alentece alentecemos alenteceis alentecem
| alentecia alentecias alentecia alentecíamos alentecíeis alenteciam
| alenteci alenteceste alenteceu alentecemos alentecestes alenteceram
| alentecera alenteceras alentecera alentecêramos alentecêreis alenteceram
| alentecerei alentecerás alentecerá alenteceremos alentecereis alentecerão
| alenteceria alentecerias alenteceria alenteceríamos alenteceríeis alenteceriam
| | Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
|---|
| Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| alentecer
| Gerúndio
|
alenteça alenteças alenteça alenteçamos alenteçais alenteçam
| alentecesse alentecesses alentecesse alentecêssemos alentecêsseis alentecessem
| alentecer alenteceres alentecer alentecermos alentecerdes alentecerem
| - alentece (alenteças) alenteça alenteçamos alentecei (alenteçais) alenteçam
| Pessoal alentecer alenteceres alentecer alentecermos alentecerdes alentecerem
| alentecendo
Particípio passado
| alentecido | alentecida | | alentecidos | alentecidas |
|
Flexiona como : gerecer
|