carpir - verbo
car·pir intransitivo; pronominal; transitivo
| Indicativo |
|---|
| Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
- carpes carpe carpimos carpis carpem
| carpia carpias carpia carpíamos carpíeis carpiam
| carpi carpiste carpiu carpimos carpistes carpiram
| carpira carpiras carpira carpíramos carpíreis carpiram
| carpirei carpirás carpirá carpiremos carpireis carpirão
| carpiria carpirias carpiria carpiríamos carpiríeis carpiriam
| | Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
|---|
| Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| carpir
| Gerúndio
|
- - - - - -
| carpisse carpisses carpisse carpíssemos carpísseis carpissem
| carpir carpires carpir carpirmos carpirdes carpirem
| - carpe (-) - - carpi (-) -
| Pessoal carpir carpires carpir carpirmos carpirdes carpirem
| carpindo
Particípio passado
| carpido | carpida | | carpidos | carpidas |
|
forma nominal : carpimento, carpidura, carpido, carpição
|