ressarcir - verbo
res·sar·cir transitivo; pronominal
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
ressarço ressarces ressarce ressarcimos ressarcis ressarcem
| ressarcia ressarcias ressarcia ressarcíamos ressarcíeis ressarciam
| ressarci ressarciste ressarciu ressarcimos ressarcistes ressarciram
| ressarcira ressarciras ressarcira ressarcíramos ressarcíreis ressarciram
| ressarcirei ressarcirás ressarcirá ressarciremos ressarcireis ressarcirão
| ressarciria ressarcirias ressarciria ressarciríamos ressarciríeis ressarciriam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| ressarcir
| Gerúndio
|
ressarça ressarças ressarça ressarçamos ressarçais ressarçam
| ressarcisse ressarcisses ressarcisse ressarcíssemos ressarcísseis ressarcissem
| ressarcir ressarcires ressarcir ressarcirmos ressarcirdes ressarcirem
| - ressarce (ressarças) ressarça ressarçamos ressarci (ressarçais) ressarçam
| Pessoal ressarcir ressarcires ressarcir ressarcirmos ressarcirdes ressarcirem
| ressarcindo
Particípio passado
ressarcido | ressarcida | ressarcidos | ressarcidas |
|
forma nominal : ressarcimento
|