assertoar - verbo
as·ser·to·ar
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
assertoo assertoas assertoa assertoamos assertoais assertoam
| assertoava assertoavas assertoava assertoávamos assertoáveis assertoavam
| assertoei assertoaste assertoou assertoámos assertoastes assertoaram
| assertoara assertoaras assertoara assertoáramos assertoáreis assertoaram
| assertoarei assertoarás assertoará assertoaremos assertoareis assertoarão
| assertoaria assertoarias assertoaria assertoaríamos assertoaríeis assertoariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| assertoar
| Gerúndio
|
assertoe assertoes assertoe assertoemos assertoeis assertoem
| assertoasse assertoasses assertoasse assertoássemos assertoásseis assertoassem
| assertoar assertoares assertoar assertoarmos assertoardes assertoarem
| - assertoa (assertoes) assertoe assertoemos assertoai (assertoeis) assertoem
| Pessoal assertoar assertoares assertoar assertoarmos assertoardes assertoarem
| assertoando
Particípio passado
assertoado | assertoada | assertoados | assertoadas |
|
|