enfardar - verbo
en·far·dar intransitivo; transitivo
| Indicativo |
|---|
| Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
enfardo enfardas enfarda enfardamos enfardais enfardam
| enfardava enfardavas enfardava enfardávamos enfardáveis enfardavam
| enfardei enfardaste enfardou enfardamos / enfardámos enfardastes enfardaram
| enfardara enfardaras enfardara enfardáramos enfardáreis enfardaram
| enfardarei enfardarás enfardará enfardaremos enfardareis enfardarão
| enfardaria enfardarias enfardaria enfardaríamos enfardaríeis enfardariam
| | Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
|---|
| Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| enfardar
| Gerúndio
|
enfarde enfardes enfarde enfardemos enfardeis enfardem
| enfardasse enfardasses enfardasse enfardássemos enfardásseis enfardassem
| enfardar enfardares enfardar enfardarmos enfardardes enfardarem
| - enfarda (enfardes) enfarde enfardemos enfardai (enfardeis) enfardem
| Pessoal enfardar enfardares enfardar enfardarmos enfardardes enfardarem
| enfardando
Particípio passado
| enfardado | enfardada | | enfardados | enfardadas |
|
Flexiona como : amar forma nominal : enfardamento
adjetivo PP : enfardado
|