desacostar - verbo
de·sa·cos·tar transitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
desacosto desacostas desacosta desacostamos desacostais desacostam
| desacostava desacostavas desacostava desacostávamos desacostáveis desacostavam
| desacostei desacostaste desacostou desacostamos / desacostámos desacostastes desacostaram
| desacostara desacostaras desacostara desacostáramos desacostáreis desacostaram
| desacostarei desacostarás desacostará desacostaremos desacostareis desacostarão
| desacostaria desacostarias desacostaria desacostaríamos desacostaríeis desacostariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| desacostar
| Gerúndio
|
desacoste desacostes desacoste desacostemos desacosteis desacostem
| desacostasse desacostasses desacostasse desacostássemos desacostásseis desacostassem
| desacostar desacostares desacostar desacostarmos desacostardes desacostarem
| - desacosta (desacostes) desacoste desacostemos desacostai (desacosteis) desacostem
| Pessoal desacostar desacostares desacostar desacostarmos desacostardes desacostarem
| desacostando
Particípio passado
desacostado | desacostada | desacostados | desacostadas |
|
Flexiona como : amar
|