desatremar - verbo
de·sa·tre·mar intransitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
desatremo desatremas desatrema desatremamos desatremais desatremam
| desatremava desatremavas desatremava desatremávamos desatremáveis desatremavam
| desatremei desatremaste desatremou desatremamos / desatremámos desatremastes desatremaram
| desatremara desatremaras desatremara desatremáramos desatremáreis desatremaram
| desatremarei desatremarás desatremará desatremaremos desatremareis desatremarão
| desatremaria desatremarias desatremaria desatremaríamos desatremaríeis desatremariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| desatremar
| Gerúndio
|
desatreme desatremes desatreme desatrememos desatremeis desatremem
| desatremasse desatremasses desatremasse desatremássemos desatremásseis desatremassem
| desatremar desatremares desatremar desatremarmos desatremardes desatremarem
| - desatrema (desatremes) desatreme desatrememos desatremai (desatremeis) desatremem
| Pessoal desatremar desatremares desatremar desatremarmos desatremardes desatremarem
| desatremando
Particípio passado
desatremado | desatremada | desatremados | desatremadas |
|
Flexiona como : amar
|