assetear - verbo
as·se·te·ar transitivo
| Indicativo |
|---|
| Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
asseteio asseteias asseteia asseteamos asseteais asseteiam
| asseteava asseteavas asseteava asseteávamos asseteáveis asseteavam
| asseteei asseteaste asseteou asseteámos / asseteamos asseteastes assetearam
| asseteara assetearas asseteara asseteáramos asseteáreis assetearam
| assetearei assetearás asseteará assetearemos asseteareis assetearão
| assetearia assetearias assetearia assetearíamos assetearíeis asseteariam
| | Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
|---|
| Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| assetear
| Gerúndio
|
asseteie asseteies asseteie asseteemos asseteeis asseteiem
| asseteasse asseteasses asseteasse asseteássemos asseteásseis asseteassem
| assetear asseteares assetear assetearmos asseteardes assetearem
| - asseteia (asseteies) asseteie asseteemos asseteai (asseteeis) asseteiem
| Pessoal assetear asseteares assetear assetearmos asseteardes assetearem
| asseteando
Particípio passado
| asseteado | asseteada | | asseteados | asseteadas |
|
Flexiona como : arear
|