reeditar - verbo
re·e·di·tar transitivo
| Indicativo |
|---|
| Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
reedito reeditas reedita reeditamos reeditais reeditam
| reeditava reeditavas reeditava reeditávamos reeditáveis reeditavam
| reeditei reeditaste reeditou reeditamos / reeditámos reeditastes reeditaram
| reeditara reeditaras reeditara reeditáramos reeditáreis reeditaram
| reeditarei reeditarás reeditará reeditaremos reeditareis reeditarão
| reeditaria reeditarias reeditaria reeditaríamos reeditaríeis reeditariam
| | Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
|---|
| Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| reeditar
| Gerúndio
|
reedite reedites reedite reeditemos reediteis reeditem
| reeditasse reeditasses reeditasse reeditássemos reeditásseis reeditassem
| reeditar reeditares reeditar reeditarmos reeditardes reeditarem
| - reedita (reedites) reedite reeditemos reeditai (reediteis) reeditem
| Pessoal reeditar reeditares reeditar reeditarmos reeditardes reeditarem
| reeditando
Particípio passado
| reeditado | reeditada | | reeditados | reeditadas |
|
Flexiona como : amar forma nominal : reedição
|