confugir - verbo
con·fu·gir intransitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
confujo confoges confoge confugimos confugis confogem
| confugia confugias confugia confugíamos confugíeis confugiam
| confugi confugiste confugiu confugimos confugistes confugiram
| confugira confugiras confugira confugíramos confugíreis confugiram
| confugirei confugirás confugirá confugiremos confugireis confugirão
| confugiria confugirias confugiria confugiríamos confugiríeis confugiriam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| confugir
| Gerúndio
|
confuja confujas confuja confujamos confujais confujam
| confugisse confugisses confugisse confugíssemos confugísseis confugissem
| confugir confugires confugir confugirmos confugirdes confugirem
| - confoge (confujas) confuja confujamos confugi (confujais) confujam
| Pessoal confugir confugires confugir confugirmos confugirdes confugirem
| confugindo
Particípio passado
confugido | confugida | confugidos | confugidas |
|
|