tragediar - verbo
tra·ge·di·ar transitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
tragedio tragedias tragedia tragediamos tragediais tragediam
| tragediava tragediavas tragediava tragediávamos tragediáveis tragediavam
| tragediei tragediaste tragediou tragediamos / tragediámos tragediastes tragediaram
| tragediara tragediaras tragediara tragediáramos tragediáreis tragediaram
| tragediarei tragediarás tragediará tragediaremos tragediareis tragediarão
| tragediaria tragediarias tragediaria tragediaríamos tragediaríeis tragediariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| tragediar
| Gerúndio
|
tragedie tragedies tragedie tragediemos tragedieis tragediem
| tragediasse tragediasses tragediasse tragediássemos tragediásseis tragediassem
| tragediar tragediares tragediar tragediarmos tragediardes tragediarem
| - tragedia (tragedies) tragedie tragediemos tragediai (tragedieis) tragediem
| Pessoal tragediar tragediares tragediar tragediarmos tragediardes tragediarem
| tragediando
Particípio passado
tragediado | tragediada | tragediados | tragediadas |
|
Flexiona como : amar
|