desenviesar - verbo
de·sen·vi·e·sar transitivo
| Indicativo |
|---|
| Presente
| Pretérito
imperfeito
| Pretérito
perfeito
| Pretérito
mais-que-perfeito
| Futuro
imperfeito
| Futuro
perfeito (condicional)
|
desenvieso
desenviesas
desenviesa
desenviesamos
desenviesais
desenviesam
| desenviesava
desenviesavas
desenviesava
desenviesávamos
desenviesáveis
desenviesavam
| desenviesei
desenviesaste
desenviesou
desenviesamos / desenviesámos
desenviesastes
desenviesaram
| desenviesara
desenviesaras
desenviesara
desenviesáramos
desenviesáreis
desenviesaram
| desenviesarei
desenviesarás
desenviesará
desenviesaremos
desenviesareis
desenviesarão
| desenviesaria
desenviesarias
desenviesaria
desenviesaríamos
desenviesaríeis
desenviesariam
| | Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
|---|
| Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo
(Negativo)
| desenviesar
| Gerúndio
|
desenviese
desenvieses
desenviese
desenviesemos
desenvieseis
desenviesem
| desenviesasse
desenviesasses
desenviesasse
desenviesássemos
desenviesásseis
desenviesassem
| desenviesar
desenviesares
desenviesar
desenviesarmos
desenviesardes
desenviesarem
| -
desenviesa (desenvieses)
desenviese
desenviesemos
desenviesai (desenvieseis)
desenviesem
| Pessoal
desenviesar
desenviesares
desenviesar
desenviesarmos
desenviesardes
desenviesarem
| desenviesando
Particípio passado
| desenviesado | desenviesada | | desenviesados | desenviesadas |
|
Flexiona como : amar
|
