desenfeudar - verbo
de·sen·feu·dar transitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
desenfeudo desenfeudas desenfeuda desenfeudamos desenfeudais desenfeudam
| desenfeudava desenfeudavas desenfeudava desenfeudávamos desenfeudáveis desenfeudavam
| desenfeudei desenfeudaste desenfeudou desenfeudamos / desenfeudámos desenfeudastes desenfeudaram
| desenfeudara desenfeudaras desenfeudara desenfeudáramos desenfeudáreis desenfeudaram
| desenfeudarei desenfeudarás desenfeudará desenfeudaremos desenfeudareis desenfeudarão
| desenfeudaria desenfeudarias desenfeudaria desenfeudaríamos desenfeudaríeis desenfeudariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| desenfeudar
| Gerúndio
|
desenfeude desenfeudes desenfeude desenfeudemos desenfeudeis desenfeudem
| desenfeudasse desenfeudasses desenfeudasse desenfeudássemos desenfeudásseis desenfeudassem
| desenfeudar desenfeudares desenfeudar desenfeudarmos desenfeudardes desenfeudarem
| - desenfeuda (desenfeudes) desenfeude desenfeudemos desenfeudai (desenfeudeis) desenfeudem
| Pessoal desenfeudar desenfeudares desenfeudar desenfeudarmos desenfeudardes desenfeudarem
| desenfeudando
Particípio passado
desenfeudado | desenfeudada | desenfeudados | desenfeudadas |
|
Flexiona como : amar forma nominal : desenfeudação
|