embetumar - verbo
em·be·tu·mar transitivo
| Indicativo |
|---|
| Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
embetumo embetumas embetuma embetumamos embetumais embetumam
| embetumava embetumavas embetumava embetumávamos embetumáveis embetumavam
| embetumei embetumaste embetumou embetumamos / embetumámos embetumastes embetumaram
| embetumara embetumaras embetumara embetumáramos embetumáreis embetumaram
| embetumarei embetumarás embetumará embetumaremos embetumareis embetumarão
| embetumaria embetumarias embetumaria embetumaríamos embetumaríeis embetumariam
| | Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
|---|
| Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| embetumar
| Gerúndio
|
embetume embetumes embetume embetumemos embetumeis embetumem
| embetumasse embetumasses embetumasse embetumássemos embetumásseis embetumassem
| embetumar embetumares embetumar embetumarmos embetumardes embetumarem
| - embetuma (embetumes) embetume embetumemos embetumai (embetumeis) embetumem
| Pessoal embetumar embetumares embetumar embetumarmos embetumardes embetumarem
| embetumando
Particípio passado
| embetumado | embetumada | | embetumados | embetumadas |
|
Flexiona como : amar
|