decruar - verbo
de·cru·ar transitivo
| Indicativo |
|---|
| Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
decruo decruas decrua decruamos decruais decruam
| decruava decruavas decruava decruávamos decruáveis decruavam
| decruei decruaste decruou decruámos / decruamos decruastes decruaram
| decruara decruaras decruara decruáramos decruáreis decruaram
| decruarei decruarás decruará decruaremos decruareis decruarão
| decruaria decruarias decruaria decruaríamos decruaríeis decruariam
| | Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
|---|
| Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| decruar
| Gerúndio
|
decrue decrues decrue decruemos decrueis decruem
| decruasse decruasses decruasse decruássemos decruásseis decruassem
| decruar decruares decruar decruarmos decruardes decruarem
| - decrua (decrues) decrue decruemos decruai (decrueis) decruem
| Pessoal decruar decruares decruar decruarmos decruardes decruarem
| decruando
Particípio passado
| decruado | decruada | | decruados | decruadas |
|
Flexiona como : amar forma nominal : decrua, decruagem
|