coscuvilhar - verbo
cos·cu·vi·lhar intransitivo
| Indicativo |
|---|
| Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
coscuvilho coscuvilhas coscuvilha coscuvilhamos coscuvilhais coscuvilham
| coscuvilhava coscuvilhavas coscuvilhava coscuvilhávamos coscuvilháveis coscuvilhavam
| coscuvilhei coscuvilhaste coscuvilhou coscuvilhamos / coscuvilhámos coscuvilhastes coscuvilharam
| coscuvilhara coscuvilharas coscuvilhara coscuvilháramos coscuvilháreis coscuvilharam
| coscuvilharei coscuvilharás coscuvilhará coscuvilharemos coscuvilhareis coscuvilharão
| coscuvilharia coscuvilharias coscuvilharia coscuvilharíamos coscuvilharíeis coscuvilhariam
| | Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
|---|
| Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| coscuvilhar
| Gerúndio
|
coscuvilhe coscuvilhes coscuvilhe coscuvilhemos coscuvilheis coscuvilhem
| coscuvilhasse coscuvilhasses coscuvilhasse coscuvilhássemos coscuvilhásseis coscuvilhassem
| coscuvilhar coscuvilhares coscuvilhar coscuvilharmos coscuvilhardes coscuvilharem
| - coscuvilha (coscuvilhes) coscuvilhe coscuvilhemos coscuvilhai (coscuvilheis) coscuvilhem
| Pessoal coscuvilhar coscuvilhares coscuvilhar coscuvilharmos coscuvilhardes coscuvilharem
| coscuvilhando
Particípio passado
| coscuvilhado | coscuvilhada | | coscuvilhados | coscuvilhadas |
|
Flexiona como : amar forma nominal : coscuvilhice
|