incomodar - verbo
in·co·mo·dar transitivo; pronominal
| Indicativo |
|---|
| Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
incomodo incomodas incomoda incomodamos incomodais incomodam
| incomodava incomodavas incomodava incomodávamos incomodáveis incomodavam
| incomodei incomodaste incomodou incomodamos / incomodámos incomodastes incomodaram
| incomodara incomodaras incomodara incomodáramos incomodáreis incomodaram
| incomodarei incomodarás incomodará incomodaremos incomodareis incomodarão
| incomodaria incomodarias incomodaria incomodaríamos incomodaríeis incomodariam
| | Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
|---|
| Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| incomodar
| Gerúndio
|
incomode incomodes incomode incomodemos incomodeis incomodem
| incomodasse incomodasses incomodasse incomodássemos incomodásseis incomodassem
| incomodar incomodares incomodar incomodarmos incomodardes incomodarem
| - incomoda (incomodes) incomode incomodemos incomodai (incomodeis) incomodem
| Pessoal incomodar incomodares incomodar incomodarmos incomodardes incomodarem
| incomodando
Particípio passado
| incomodado | incomodada | | incomodados | incomodadas |
|
Flexiona como : amar adjetivo PP : incomodado
|