adunar - verbo
					a·du·nar transitivo 
| Indicativo | 
|---|
 
	| Presente
	 | Pretérito imperfeito
	 | Pretérito perfeito
	 | Pretérito mais-que-perfeito
	 | Futuro imperfeito
	 | Futuro perfeito (condicional)
 |  
aduno adunas aduna adunamos adunais adunam
 | adunava adunavas adunava adunávamos adunáveis adunavam
 | adunei adunaste adunou adunamos  /  adunámos adunastes adunaram
 | adunara adunaras adunara adunáramos adunáreis adunaram
 | adunarei adunarás adunará adunaremos adunareis adunarão
 | adunaria adunarias adunaria adunaríamos adunaríeis adunariam			
 |  | Conjuntivo / Subjuntivo
	 | Imperativo
	 | Infinitivo
	 | Outras formas
	
	 | 
|---|
 
		| Presente
		 | Pretérito imperfeito
		 | Futuro
		 | Afirmativo (Negativo)
		 | adunar
		 | Gerúndio
 |  
adune adunes adune adunemos aduneis adunem
 | adunasse adunasses adunasse adunássemos adunásseis adunassem
 | adunar adunares adunar adunarmos adunardes adunarem
 | - aduna (adunes) adune adunemos adunai (aduneis) adunem
 | Pessoal  adunar adunares adunar adunarmos adunardes adunarem
 | adunando
	
 
 Particípio passado 
	
| adunado | adunada |  | adunados | adunadas |   
 |   
Flexiona como : amar adjetivo PP : adunado
 forma nominal : adunação
          |