despenitenciar - verbo
des·pe·ni·ten·ci·ar transitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
despenitencio despenitencias despenitencia despenitenciamos despenitenciais despenitenciam
| despenitenciava despenitenciavas despenitenciava despenitenciávamos despenitenciáveis despenitenciavam
| despenitenciei despenitenciaste despenitenciou despenitenciamos / despenitenciámos despenitenciastes despenitenciaram
| despenitenciara despenitenciaras despenitenciara despenitenciáramos despenitenciáreis despenitenciaram
| despenitenciarei despenitenciarás despenitenciará despenitenciaremos despenitenciareis despenitenciarão
| despenitenciaria despenitenciarias despenitenciaria despenitenciaríamos despenitenciaríeis despenitenciariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| despenitenciar
| Gerúndio
|
despenitencie despenitencies despenitencie despenitenciemos despenitencieis despenitenciem
| despenitenciasse despenitenciasses despenitenciasse despenitenciássemos despenitenciásseis despenitenciassem
| despenitenciar despenitenciares despenitenciar despenitenciarmos despenitenciardes despenitenciarem
| - despenitencia (despenitencies) despenitencie despenitenciemos despenitenciai (despenitencieis) despenitenciem
| Pessoal despenitenciar despenitenciares despenitenciar despenitenciarmos despenitenciardes despenitenciarem
| despenitenciando
Particípio passado
despenitenciado | despenitenciada | despenitenciados | despenitenciadas |
|
Flexiona como : amar
|