diademar - verbo
					di·a·de·mar transitivo 
| Indicativo | 
|---|
 
	| Presente
	 | Pretérito imperfeito
	 | Pretérito perfeito
	 | Pretérito mais-que-perfeito
	 | Futuro imperfeito
	 | Futuro perfeito (condicional)
 |  
diademo diademas diadema diademamos diademais diademam
 | diademava diademavas diademava diademávamos diademáveis diademavam
 | diademei diademaste diademou diademamos  /  diademámos diademastes diademaram
 | diademara diademaras diademara diademáramos diademáreis diademaram
 | diademarei diademarás diademará diademaremos diademareis diademarão
 | diademaria diademarias diademaria diademaríamos diademaríeis diademariam			
 |  | Conjuntivo / Subjuntivo
	 | Imperativo
	 | Infinitivo
	 | Outras formas
	
	 | 
|---|
 
		| Presente
		 | Pretérito imperfeito
		 | Futuro
		 | Afirmativo (Negativo)
		 | diademar
		 | Gerúndio
 |  
diademe diademes diademe diadememos diademeis diademem
 | diademasse diademasses diademasse diademássemos diademásseis diademassem
 | diademar diademares diademar diademarmos diademardes diademarem
 | - diadema (diademes) diademe diadememos diademai (diademeis) diademem
 | Pessoal  diademar diademares diademar diademarmos diademardes diademarem
 | diademando
	
 
 Particípio passado 
	
| diademado | diademada |  | diademados | diademadas |   
 |   
Flexiona como : amar adjetivo PP : diademado
          |