ensartar - verbo
en·sar·tar transitivo
| Indicativo |
|---|
| Presente
| Pretérito
imperfeito
| Pretérito
perfeito
| Pretérito
mais-que-perfeito
| Futuro
imperfeito
| Futuro
perfeito (condicional)
|
ensarto
ensartas
ensarta
ensartamos
ensartais
ensartam
| ensartava
ensartavas
ensartava
ensartávamos
ensartáveis
ensartavam
| ensartei
ensartaste
ensartou
ensartamos / ensartámos
ensartastes
ensartaram
| ensartara
ensartaras
ensartara
ensartáramos
ensartáreis
ensartaram
| ensartarei
ensartarás
ensartará
ensartaremos
ensartareis
ensartarão
| ensartaria
ensartarias
ensartaria
ensartaríamos
ensartaríeis
ensartariam
| | Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
|---|
| Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo
(Negativo)
| ensartar
| Gerúndio
|
ensarte
ensartes
ensarte
ensartemos
ensarteis
ensartem
| ensartasse
ensartasses
ensartasse
ensartássemos
ensartásseis
ensartassem
| ensartar
ensartares
ensartar
ensartarmos
ensartardes
ensartarem
| -
ensarta (ensartes)
ensarte
ensartemos
ensartai (ensarteis)
ensartem
| Pessoal
ensartar
ensartares
ensartar
ensartarmos
ensartardes
ensartarem
| ensartando
Particípio passado
| ensartado | ensartada | | ensartados | ensartadas |
|
Flexiona como : amar
|
