nevoentar - verbo
ne·vo·en·tar pronominal; intransitivo
| Indicativo |
|---|
| Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
nevoento nevoentas nevoenta nevoentamos nevoentais nevoentam
| nevoentava nevoentavas nevoentava nevoentávamos nevoentáveis nevoentavam
| nevoentei nevoentaste nevoentou nevoentamos / nevoentámos nevoentastes nevoentaram
| nevoentara nevoentaras nevoentara nevoentáramos nevoentáreis nevoentaram
| nevoentarei nevoentarás nevoentará nevoentaremos nevoentareis nevoentarão
| nevoentaria nevoentarias nevoentaria nevoentaríamos nevoentaríeis nevoentariam
| | Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
|---|
| Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| nevoentar
| Gerúndio
|
nevoente nevoentes nevoente nevoentemos nevoenteis nevoentem
| nevoentasse nevoentasses nevoentasse nevoentássemos nevoentásseis nevoentassem
| nevoentar nevoentares nevoentar nevoentarmos nevoentardes nevoentarem
| - nevoenta (nevoentes) nevoente nevoentemos nevoentai (nevoenteis) nevoentem
| Pessoal nevoentar nevoentares nevoentar nevoentarmos nevoentardes nevoentarem
| nevoentando
Particípio passado
| nevoentado | nevoentada | | nevoentados | nevoentadas |
|
Flexiona como : amar
|