sensaborizar - verbo
sen·sa·bo·ri·zar transitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
sensaborizo sensaborizas sensaboriza sensaborizamos sensaborizais sensaborizam
| sensaborizava sensaborizavas sensaborizava sensaborizávamos sensaborizáveis sensaborizavam
| sensaborizei sensaborizaste sensaborizou sensaborizamos / sensaborizámos sensaborizastes sensaborizaram
| sensaborizara sensaborizaras sensaborizara sensaborizáramos sensaborizáreis sensaborizaram
| sensaborizarei sensaborizarás sensaborizará sensaborizaremos sensaborizareis sensaborizarão
| sensaborizaria sensaborizarias sensaborizaria sensaborizaríamos sensaborizaríeis sensaborizariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| sensaborizar
| Gerúndio
|
sensaborize sensaborizes sensaborize sensaborizemos sensaborizeis sensaborizem
| sensaborizasse sensaborizasses sensaborizasse sensaborizássemos sensaborizásseis sensaborizassem
| sensaborizar sensaborizares sensaborizar sensaborizarmos sensaborizardes sensaborizarem
| - sensaboriza (sensaborizes) sensaborize sensaborizemos sensaborizai (sensaborizeis) sensaborizem
| Pessoal sensaborizar sensaborizares sensaborizar sensaborizarmos sensaborizardes sensaborizarem
| sensaborizando
Particípio passado
sensaborizado | sensaborizada | sensaborizados | sensaborizadas |
|
Flexiona como : amar
|