diruir - verbo
di·ru·ir transitivo; intransitivo
| Indicativo |
|---|
| Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
diruo diruis dirui diruímos diruís diruem
| diruía diruías diruía diruíamos diruíeis diruíam
| diruí diruíste diruiu diruímos diruístes diruíram
| diruíra diruíras diruíra diruíramos diruíreis diruíram
| diruirei diruirás diruirá diruiremos diruireis diruirão
| diruiria diruirias diruiria diruiríamos diruiríeis diruiriam
| | Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
|---|
| Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| diruir
| Gerúndio
|
dirua diruas dirua diruamos diruais diruam
| diruísse diruísses diruísse diruíssemos diruísseis diruíssem
| diruir diruíres diruir diruirmos diruirdes diruírem
| - dirui (diruas) dirua diruamos diruí (diruais) diruam
| Pessoal diruir diruíres diruir diruirmos diruirdes diruírem
| diruindo
Particípio passado
| diruído | diruída | | diruídos | diruídas |
|
Flexiona como : abluir
|