balancear - verbo
ba·lan·ce·ar transitivo; intransitivo
| Indicativo |
|---|
| Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
balanceio balanceias balanceia balanceamos balanceais balanceiam
| balanceava balanceavas balanceava balanceávamos balanceáveis balanceavam
| balanceei balanceaste balanceou balanceamos / balanceámos balanceastes balancearam
| balanceara balancearas balanceara balanceáramos balanceáreis balancearam
| balancearei balancearás balanceará balancearemos balanceareis balancearão
| balancearia balancearias balancearia balancearíamos balancearíeis balanceariam
| | Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
|---|
| Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| balancear
| Gerúndio
|
balanceie balanceies balanceie balanceemos balanceeis balanceiem
| balanceasse balanceasses balanceasse balanceássemos balanceásseis balanceassem
| balancear balanceares balancear balancearmos balanceardes balancearem
| - balanceia (balanceies) balanceie balanceemos balanceai (balanceeis) balanceiem
| Pessoal balancear balanceares balancear balancearmos balanceardes balancearem
| balanceando
Particípio passado
| balanceado | balanceada | | balanceados | balanceadas |
|
Flexiona como : arear forma nominal : balanceamento
|