antagonizar - verbo
					an·ta·go·ni·zar intransitivo 
| Indicativo | 
|---|
 
	| Presente
	 | Pretérito imperfeito
	 | Pretérito perfeito
	 | Pretérito mais-que-perfeito
	 | Futuro imperfeito
	 | Futuro perfeito (condicional)
 |  
antagonizo antagonizas antagoniza antagonizamos antagonizais antagonizam
 | antagonizava antagonizavas antagonizava antagonizávamos antagonizáveis antagonizavam
 | antagonizei antagonizaste antagonizou antagonizamos  /  antagonizámos antagonizastes antagonizaram
 | antagonizara antagonizaras antagonizara antagonizáramos antagonizáreis antagonizaram
 | antagonizarei antagonizarás antagonizará antagonizaremos antagonizareis antagonizarão
 | antagonizaria antagonizarias antagonizaria antagonizaríamos antagonizaríeis antagonizariam			
 |  | Conjuntivo / Subjuntivo
	 | Imperativo
	 | Infinitivo
	 | Outras formas
	
	 | 
|---|
 
		| Presente
		 | Pretérito imperfeito
		 | Futuro
		 | Afirmativo (Negativo)
		 | antagonizar
		 | Gerúndio
 |  
antagonize antagonizes antagonize antagonizemos antagonizeis antagonizem
 | antagonizasse antagonizasses antagonizasse antagonizássemos antagonizásseis antagonizassem
 | antagonizar antagonizares antagonizar antagonizarmos antagonizardes antagonizarem
 | - antagoniza (antagonizes) antagonize antagonizemos antagonizai (antagonizeis) antagonizem
 | Pessoal  antagonizar antagonizares antagonizar antagonizarmos antagonizardes antagonizarem
 | antagonizando
	
 
 Particípio passado 
	
| antagonizado | antagonizada |  | antagonizados | antagonizadas |   
 |   
Flexiona como : amar 
         |