mancipar - verbo
man·ci·par transitivo; pronominal
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
mancipo mancipas mancipa mancipamos mancipais mancipam
| mancipava mancipavas mancipava mancipávamos mancipáveis mancipavam
| mancipei mancipaste mancipou mancipamos / mancipámos mancipastes manciparam
| mancipara manciparas mancipara mancipáramos mancipáreis manciparam
| manciparei manciparás mancipará manciparemos mancipareis manciparão
| manciparia manciparias manciparia manciparíamos manciparíeis mancipariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| mancipar
| Gerúndio
|
mancipe mancipes mancipe mancipemos mancipeis mancipem
| mancipasse mancipasses mancipasse mancipássemos mancipásseis mancipassem
| mancipar mancipares mancipar manciparmos mancipardes manciparem
| - mancipa (mancipes) mancipe mancipemos mancipai (mancipeis) mancipem
| Pessoal mancipar mancipares mancipar manciparmos mancipardes manciparem
| mancipando
Particípio passado
mancipado | mancipada | mancipados | mancipadas |
|
Flexiona como : amar forma nominal : mancipação
|