conspirar - verbo
cons·pi·rar intransitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
conspiro conspiras conspira conspiramos conspirais conspiram
| conspirava conspiravas conspirava conspirávamos conspiráveis conspiravam
| conspirei conspiraste conspirou conspiramos / conspirámos conspirastes conspiraram
| conspirara conspiraras conspirara conspiráramos conspiráreis conspiraram
| conspirarei conspirarás conspirará conspiraremos conspirareis conspirarão
| conspiraria conspirarias conspiraria conspiraríamos conspiraríeis conspirariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| conspirar
| Gerúndio
|
conspire conspires conspire conspiremos conspireis conspirem
| conspirasse conspirasses conspirasse conspirássemos conspirásseis conspirassem
| conspirar conspirares conspirar conspirarmos conspirardes conspirarem
| - conspira (conspires) conspire conspiremos conspirai (conspireis) conspirem
| Pessoal conspirar conspirares conspirar conspirarmos conspirardes conspirarem
| conspirando
Particípio passado
conspirado | conspirada | conspirados | conspiradas |
|
Flexiona como : amar forma nominal : conspiração
|