peculiarizar - verbo
pe·cu·li·a·ri·zar transitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
peculiarizo peculiarizas peculiariza peculiarizamos peculiarizais peculiarizam
| peculiarizava peculiarizavas peculiarizava peculiarizávamos peculiarizáveis peculiarizavam
| peculiarizei peculiarizaste peculiarizou peculiarizamos / peculiarizámos peculiarizastes peculiarizaram
| peculiarizara peculiarizaras peculiarizara peculiarizáramos peculiarizáreis peculiarizaram
| peculiarizarei peculiarizarás peculiarizará peculiarizaremos peculiarizareis peculiarizarão
| peculiarizaria peculiarizarias peculiarizaria peculiarizaríamos peculiarizaríeis peculiarizariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| peculiarizar
| Gerúndio
|
peculiarize peculiarizes peculiarize peculiarizemos peculiarizeis peculiarizem
| peculiarizasse peculiarizasses peculiarizasse peculiarizássemos peculiarizásseis peculiarizassem
| peculiarizar peculiarizares peculiarizar peculiarizarmos peculiarizardes peculiarizarem
| - peculiariza (peculiarizes) peculiarize peculiarizemos peculiarizai (peculiarizeis) peculiarizem
| Pessoal peculiarizar peculiarizares peculiarizar peculiarizarmos peculiarizardes peculiarizarem
| peculiarizando
Particípio passado
peculiarizado | peculiarizada | peculiarizados | peculiarizadas |
|
Flexiona como : amar
|