encruar - verbo
en·cru·ar transitivo; intransitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
encruo encruas encrua encruamos encruais encruam
| encruava encruavas encruava encruávamos encruáveis encruavam
| encruei encruaste encruou encruamos / encruámos encruastes encruaram
| encruara encruaras encruara encruáramos encruáreis encruaram
| encruarei encruarás encruará encruaremos encruareis encruarão
| encruaria encruarias encruaria encruaríamos encruaríeis encruariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| encruar
| Gerúndio
|
encrue encrues encrue encruemos encrueis encruem
| encruasse encruasses encruasse encruássemos encruásseis encruassem
| encruar encruares encruar encruarmos encruardes encruarem
| - encrua (encrues) encrue encruemos encruai (encrueis) encruem
| Pessoal encruar encruares encruar encruarmos encruardes encruarem
| encruando
Particípio passado
encruado | encruada | encruados | encruadas |
|
Flexiona como : amar adjetivo PP : encruado
forma nominal : encruamento
|