tonitruar - verbo
to·ni·tru·ar intransitivo
| Indicativo |
|---|
| Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
tonitruo tonitruas tonitrua tonitruamos tonitruais tonitruam
| tonitruava tonitruavas tonitruava tonitruávamos tonitruáveis tonitruavam
| tonitruei tonitruaste tonitruou tonitruamos / tonitruámos tonitruastes tonitruaram
| tonitruara tonitruaras tonitruara tonitruáramos tonitruáreis tonitruaram
| tonitruarei tonitruarás tonitruará tonitruaremos tonitruareis tonitruarão
| tonitruaria tonitruarias tonitruaria tonitruaríamos tonitruaríeis tonitruariam
| | Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
|---|
| Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| tonitruar
| Gerúndio
|
tonitrue tonitrues tonitrue tonitruemos tonitrueis tonitruem
| tonitruasse tonitruasses tonitruasse tonitruássemos tonitruásseis tonitruassem
| tonitruar tonitruares tonitruar tonitruarmos tonitruardes tonitruarem
| - tonitrua (tonitrues) tonitrue tonitruemos tonitruai (tonitrueis) tonitruem
| Pessoal tonitruar tonitruares tonitruar tonitruarmos tonitruardes tonitruarem
| tonitruando
Particípio passado
| tonitruado | tonitruada | | tonitruados | tonitruadas |
|
Flexiona como : amar
|