entaleigar - verbo

en·ta·lei·gar

pronominal; transitivo

Indicativo
Presente Pretérito
imperfeito
Pretérito
perfeito
Pretérito
mais-que-perfeito
Futuro
imperfeito
Futuro
perfeito (condicional)
entaleigo
entaleigas
entaleiga
entaleigamos
entaleigais
entaleigam
entaleigava
entaleigavas
entaleigava
entaleigávamos
entaleigáveis
entaleigavam
entaleiguei
entaleigaste
entaleigou
entaleigamos / entaleigámos
entaleigastes
entaleigaram
entaleigara
entaleigaras
entaleigara
entaleigáramos
entaleigáreis
entaleigaram
entaleigarei
entaleigarás
entaleigará
entaleigaremos
entaleigareis
entaleigarão
entaleigaria
entaleigarias
entaleigaria
entaleigaríamos
entaleigaríeis
entaleigariam
Conjuntivo / Subjuntivo Imperativo Infinitivo Outras formas
Presente Pretérito imperfeito Futuro Afirmativo
(Negativo)
entaleigar Gerúndio
entaleigue
entaleigues
entaleigue
entaleiguemos
entaleigueis
entaleiguem
entaleigasse
entaleigasses
entaleigasse
entaleigássemos
entaleigásseis
entaleigassem
entaleigar
entaleigares
entaleigar
entaleigarmos
entaleigardes
entaleigarem
-
entaleiga (entaleigues)
entaleigue
entaleiguemos
entaleigai (entaleigueis)
entaleiguem
Pessoal

entaleigar
entaleigares
entaleigar
entaleigarmos
entaleigardes
entaleigarem
entaleigando

Particípio passado
entaleigadoentaleigada
entaleigadosentaleigadas

Flexiona como : alugar