grunhir - verbo
gru·nhir intransitivo
| Indicativo |
|---|
| Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
grunho grunhes grunhe grunhimos grunhis grunhem
| grunhia grunhias grunhia grunhíamos grunhíeis grunhiam
| grunhi grunhiste grunhiu grunhimos grunhistes grunhiram
| grunhira grunhiras grunhira grunhíramos grunhíreis grunhiram
| grunhirei grunhirás grunhirá grunhiremos grunhireis grunhirão
| grunhiria grunhirias grunhiria grunhiríamos grunhiríeis grunhiriam
| | Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
|---|
| Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| grunhir
| Gerúndio
|
grunha grunhas grunha grunhamos grunhais grunham
| grunhisse grunhisses grunhisse grunhíssemos grunhísseis grunhissem
| grunhir grunhires grunhir grunhirmos grunhirdes grunhirem
| - grunhe (grunhas) grunha grunhamos grunhi (grunhais) grunham
| Pessoal grunhir grunhires grunhir grunhirmos grunhirdes grunhirem
| grunhindo
Particípio passado
| grunhido | grunhida | | grunhidos | grunhidas |
|
Flexiona como : demitir forma nominal : grunhidela
|