seranzar - verbo
se·ran·zar intransitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
seranzo seranzas seranza seranzamos seranzais seranzam
| seranzava seranzavas seranzava seranzávamos seranzáveis seranzavam
| seranzei seranzaste seranzou seranzamos / seranzámos seranzastes seranzaram
| seranzara seranzaras seranzara seranzáramos seranzáreis seranzaram
| seranzarei seranzarás seranzará seranzaremos seranzareis seranzarão
| seranzaria seranzarias seranzaria seranzaríamos seranzaríeis seranzariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| seranzar
| Gerúndio
|
seranze seranzes seranze seranzemos seranzeis seranzem
| seranzasse seranzasses seranzasse seranzássemos seranzásseis seranzassem
| seranzar seranzares seranzar seranzarmos seranzardes seranzarem
| - seranza (seranzes) seranze seranzemos seranzai (seranzeis) seranzem
| Pessoal seranzar seranzares seranzar seranzarmos seranzardes seranzarem
| seranzando
Particípio passado
seranzado | seranzada | seranzados | seranzadas |
|
Flexiona como : amar
|