desobrigar - verbo
					de·so·bri·gar pronominal; transitivo 
| Indicativo | 
|---|
 
	| Presente
	 | Pretérito imperfeito
	 | Pretérito perfeito
	 | Pretérito mais-que-perfeito
	 | Futuro imperfeito
	 | Futuro perfeito (condicional)
 |  
desobrigo desobrigas desobriga desobrigamos desobrigais desobrigam
 | desobrigava desobrigavas desobrigava desobrigávamos desobrigáveis desobrigavam
 | desobriguei desobrigaste desobrigou desobrigamos  /  desobrigámos desobrigastes desobrigaram
 | desobrigara desobrigaras desobrigara desobrigáramos desobrigáreis desobrigaram
 | desobrigarei desobrigarás desobrigará desobrigaremos desobrigareis desobrigarão
 | desobrigaria desobrigarias desobrigaria desobrigaríamos desobrigaríeis desobrigariam			
 |  | Conjuntivo / Subjuntivo
	 | Imperativo
	 | Infinitivo
	 | Outras formas
	
	 | 
|---|
 
		| Presente
		 | Pretérito imperfeito
		 | Futuro
		 | Afirmativo (Negativo)
		 | desobrigar
		 | Gerúndio
 |  
desobrigue desobrigues desobrigue desobriguemos desobrigueis desobriguem
 | desobrigasse desobrigasses desobrigasse desobrigássemos desobrigásseis desobrigassem
 | desobrigar desobrigares desobrigar desobrigarmos desobrigardes desobrigarem
 | - desobriga (desobrigues) desobrigue desobriguemos desobrigai (desobrigueis) desobriguem
 | Pessoal  desobrigar desobrigares desobrigar desobrigarmos desobrigardes desobrigarem
 | desobrigando
	
 
 Particípio passado 
	
| desobrigado | desobrigada |  | desobrigados | desobrigadas |   
 |   
Flexiona como : alugar forma nominal : desobrigação
 forma nominal : desobriga
          |