manutenir - verbo
ma·nu·te·nir transitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
- - - manutenimos manutenis -
| manutenia manutenias manutenia manuteníamos manuteníeis manuteniam
| manuteni manuteniste manuteniu manutenimos manutenistes manuteniram
| manutenira manuteniras manutenira manuteníramos manuteníreis manuteniram
| manutenirei manutenirás manutenirá manuteniremos manutenireis manutenirão
| manuteniria manutenirias manuteniria manuteniríamos manuteniríeis manuteniriam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| manutenir
| Gerúndio
|
- - - - - -
| manutenisse manutenisses manutenisse manuteníssemos manutenísseis manutenissem
| manutenir manutenires manutenir manutenirmos manutenirdes manutenirem
| - - (manutinas) - - manuteni (manutinais) -
| Pessoal manutenir manutenires manutenir manutenirmos manutenirdes manutenirem
| manutenindo
Particípio passado
manutenido | manutenida | manutenidos | manutenidas |
|
|